Dat de liefde die je voor je partner voelt niet altijd meer tot uitdrukking komt in de manier waarop jullie met elkaar omgaan
Dat je sommige gespreksonderwerpen vermijdt, omdat er alleen maar gedoe van komt
Dat een deel van je hart niet helemaal open meer is
Dat de passie die je ooit gevoeld hebt vervlakt is en dat je niet meer zo goed weet hoe je die terug kunt krijgen
Dat je niet alleen bij je partner maar ook bij jezelf een soort teleurstelling voelt, die zich uit in kritisch zijn op elkaar. Dat het moeilijk is om die ander echt helemaal te accepteren zoals die is, omdat je toch ook echt behoeftes hebt. Maar als die ander er niet in kan voorzien, wat doe je dan? Blijf je wachten of je partner feedback geven? Of laat je het los maar blijft het sluimeren?
Dat het soms zo lijkt dat je niet meer weet hoe je het goed kunt doen? Dat het geluk van je partner ergens een beetje voelt als jouw taak
Dat je je door je partner soms niet gehoord en gezien voelt en dat je je daardoor ook wel eenzaam kunt voelen
Dat je eigenlijk vindt dat je niets te klagen hebt, want je hebt zoveel waardevolle dingen: een gezin, gezondheid, een leuke baan, leuke sociale contacten en fijne vakantie… maar ergens mis je toch iets…
Diep van binnen verlangen we allemaal naar die pure, onvoorwaardelijke liefde, waarin we elkaar waarderen. Waarin we voor elkaar zorgen en elkaar liefhebben, wat niet alleen met woorden maar ook in daden tot uitdrukking komt. Verlangen we naar een relatie die dynamisch is, verandert, beweegt en groeit. Een relatie waarin we de ‘gewone’ dingen met elkaar kunt doen, zoals afspraken maken over huishouden en financiën, inrichting en vakanties en tegelijk ook een relatie waarin we onze kracht en kwetsbaarheid kunnen delen. Waarin we ons niet aangevallen of bekritiseerd voelen als de ander even reactief is, maar het bij de ander kunnen laten, compassie en kunnen voelen en er voor de ander zijn. Een relatie waarin we op een respectvolle manier de belangrijke thema’s kunnen aansnijden. Waarin meningsverschillen kunnen zijn. En we dan luisteren naar elkaar en oprecht nieuwsgierig blijven. Waarin een mooie balans is tussen gezamenlijkheid en autonomie. Tussen verbinding en vrijheid. Waarin intimiteit en seksualiteit in elk moment nieuw en levend zijn in plaats van een sleur. Een relatie waarin openheid en eerlijkheid is. Waarin we kunnen praten en samen stil kunnen zijn. Waarin we elkaar ondersteunen om het beste uit onszelf te halen. Waarin we blij zijn met elkaars successen. Waarin ons thuis voelen en helemaal onszelf kunt zijn? Met al onze mooie kanten, maar ook met onze minder mooie kanten. Waarin we niets hoeven te doen om de liefde van onze partner te winnen of vast te houden. Een illusie? Nee. Een klus? Ja.
